De onafhankelijkheid van de indicatiestelling in de AWBZ komt in het gedrang door de steeds grotere rol die zorginstellingen daarin krijgen. Dat leidt tot spanning tussen de geïndiceerde zorg en het beschikbare AWBZ-budget.
Dat stelt Zorgverzekeraars Nederland (ZN) in
het wordt voor de client/patient wel een grote warboel!
Met heldere eenduidige beleidsregels en dito indicatie protocollen kan iedere ZA zelfstandig indiceren. De zorgverzekeraars kunnen achteraf (steekproefsgewijs eventueel) controleren of er adequaat is geïndiceerd en doelmatige zorg is ingezet. En dus eventueel bij de ZA verhalen als dat niet zo is. Dat maakt de ZA bewust van haar eigen verantwoordelijkheid. Overigens moet je dat in het begin natuurlijk wel beperken door ZA’s die bewezen hebben integer te zijn.
je gaat toch niet in je eigen nest schijten als vogel?
Ik ben het eens met Heleen. Overheid kan beter investeren in kwalitatief goede indicatiestellers. Geldt overigens zeker ook voor Gemeenten. Daarin zit nog steeds teveel verschil.
ZN heeft gelijk. Logisch toch. Een sigarenboer wil zoveel mogelijk sigaren leveren, een slager vlees en een zroginstelling zorg. Iinstellingen zullen dus eerder te hoog dan te laag indiceren. Ik pleit voor een onafhankelijke indicatiestelling.