het beleid dat de zorg vooral betaalbaar moet blijven voor de belastingbetaler die (nog) niet op die zorg is aangewezen, leidt op deze manier tot steeds meer bureaucratie en dus tot steeds meer kosten die middelen onttrekken aan de toch al zo kostbare zorg. en het zorgaanbod is al zo complex.
het is natuurlijk betreurenswaardig dat sommige consumenten en zorgaanbieders de vrijheid die het liberalisme biedt, vooral gebruiken om hun eigen belang te dienen en meer zorgmiddelen naar zich toe (proberen te) trekken dan zij voor zorg echt nodig hebben. daar komt bij dat in veel gevallen de weg van de minste weerstand voor zowel zorgaanbieders en behandelaars als patiënten doorgaans zeker niet de goedkoopste en helaas vaak ook niet de meest effectieve is.
de markt moet volgens het beleid de doorslag geven, maar aan een essentiële voorwaarde daarvoor wordt niet voldaan: niet alleen is de zorg vragende partij veelal veel minder goed geïnformeerd dan de zorgaanbieders, ook is hij van de zorg afhankelijk en dus niet vrij in zijn keuze. en in de uitvoering van het beleid, met name bij de afrekening van zorgtransacties, speelt de zorgvrager een ondergeschikte rol ten opzichte van de zorgaanbieders en de verzekeraars. vaak wordt hij zelfs helemaal niet bij de afrekening betrokken.

ActiZ speelt hier een fraai spel. Door de verantwoordelijkheid voor indicering terug te geven aan de overheid voorkomt het een verdere stroom van negatieve publiciteit over upcoding en fraude.
Diezelfde overheid heeft juist haar indicatiecapaciteit fors teruggebracht en is daardoor niet in staat om de indicatiestelling op korte termijn zelf uit te voeren. De overheid is daardoor afhankelijk van de medewerking van de branche. ActiZ zal voor die medewerking ongetwijfeld een paar wensen op tafel leggen.

upcoding komt zeker voor.
Ik heb dat pas nog met iemand meegemaakt .
Van niks zo ineens naar 4 terwijl hij eerst niet in aanmerking kwam.
KASSA