In reactie zijn er een aantal zaken gaande. Het ciz stelt obejectief indicaties aan de hand van beperkingen van de client. Dat staat vast. De mogelijkheden in ondersteuning in iedere vorm worden door het almaar afkalvende beleid van VWS ernstig beperkt en doen al steeds minder tot weinig recht meer aan de zorgvraag. Daarnaast lijkt het mij hoogst noodzakelijk dat de zorgkantoren hun taak als controleur tav de inzet van pgb’s maximaal verhogen.er valt een hoop winst te halen uit de enorme PGB fraude. Daarnaast dient de zorgautoriteit de instellingen die het ciz onder druk zetten voor hoge pakketten ivm eigen financieringstekorten op de vingers te tikken.
Het draait ten slotte maat om 1 ding, de hulpbehoevende client!!

In Arts & Auto van juni j.l. staat een buitengewoon volledige orientatie rond de beeldvorming en schets van de problematiek welke bij en rond het CIZ speelt. In deze context is dit artikel van Hans Uijen voor iedereen een aanrader.

Wat raar dat er gedacht wordt dat de zorgverzekeraar invloed heeft op de indicatiestelling door de commentator voor mij. Het CIZ is toch echt een zelfstandig en onafhankelijk orgaan dat an sich al niet gevoelig zou moeten zijn voor een zwaardere aanvraag nadat ze net een passened pakket hebben afgegeven…. De aanbieder kan roepen wat hij wil: het CIZ stelt de zorgzwaarte vast. De aanbieders zouden de financieringsvragen niet bij de klant moeten neerleggen, maar zélf de discussie aan moeten gaan.

Vanmorgen in de Volkskrant stond er een zeer lezenswaardige column van mevrouw Tonkens. En de politiek blijft hier maar niet op reageren. Alle discussies zijn schijndiscussies, aangezien de echte keuzes niet door den Haag gemaakt worden. Als de BV Nederland vindt dat er minder aan de AWBZ mag worden uitgegeven, communiceer dit dan openlijk en geef aan wat er nog wel tot mag behoren en wat niet.En de burger die met een indicatie in de hand de zorg probeert te verzilveren, krijgt nul op de vraag, aangezien het geld in de regio op is. Begrijpelijk: elk bedrijf levert toch niet als er geen middelen tegenover staan. Heeft u ooit meegemaakt dat de Albert Hein of de Aldi haar boodschappen gratis ter beschikking stelt? Het komt goed uit dat MEE dit weer kan communiceren. Men had ook kunnen kijken waarom die zorgaanbieder liever zwaardere ZZP-indicaties heeft in plaats van de zwarte piet bij de zorgleverancier neer te leggen.

Verbaast mij niets. Dit zat er gewoon aan te komen. Dit gebeurt er nu als je de macht bij de zorgverzekeraars legt en uitgaat dat concurrentie in de zorg de kwaliteit van de zorg verbetert.

Dit past natuurlijk uitstekend in de diskussie over oneigenlijk gebruik van AWBZ gelden welke in de politiek op dit moment weer aanzwelt. De schuldvraag zal wel weer worden gesteld en zorgaanbieders worden publiekelijk aan de schandpaal genageld. Waar men dan weer volledig aan voorbijgaat, is de daadwerkelijk massieve problematiek waarmee men in de dagelijkse praktijk geconfronteerd wordt. Om allerlei redenen en motieven, wordt die niet afdoende afgedekt door de indicatiestellers. Het belang van de client is daarbij allang speelbal van het marktdenken geworden. Speelbal omdat de belangen welke door de verschillende actoren in het veld worden nagestreefd objectiviteit niet toestaat. De gezondheidszorg is een vechtmarkt geworden tussen overheid, verzekeraars en zorgaanbieders en als clientenorganisaties zich scherper zouden profileren blijkt vanzelf wie het meest aan de zijde van de client staat.