Door de continue kritiek en de verlaging van topinkomens wordt het vak van zorgbestuurder steeds minder aantrekkelijk. ‘Veel jonge getalenteerde bestuurders vertrekken naar het bedrijfsleven’, vertelt headhunter Klaus Schmitt van Klaus Schmitt & Partners. ‘Over een aantal jaar wordt dat goed zichtbaar.’
De zorg staat aan de vooravond
De onderstaande alinea is redelijk bizar eigenlijk…
Na de bankencrisis in 2011 kwamen er wekelijks veel brieven binnen en er bleek veel interesse om een overstap naar de zorg te maken. 'Het is nu bijna stilgevallen
Uiteraard met alle respect voor hardwerkende bestuurders, maar laten we beducht zijn voor mensen die van systeemcrisis naar systeemcrisis hoppen met als voornaamste motivatie het behoud van een salaris hoger dan die van de minister president.
Nog iets, zou men inmiddels het salaris niet meer kunnen verdienen bij de banken in de private sector? Dat signaal zegt dan genoeg voor de publieke sector; daar zijn dergelijke salarissen dan zeker niet meer mogelijk lijkt me!
Rupjesnooitgenoeg zullen er altijd blijven en zullen zich altijd niet voldoende gewaardeerd voelen. Zelfs als ze een miljoen zouden verdienen.
Word een beetje moe van al dat gemekker van die zogenaamde onvervangbare 'zorgbestuurders' die niet uit hun bed willen komen als ze niet meer krijgen dan onze minister president. Voor dat soort types hoeft de zorg ook niet aantrekkelijk te zijn,ga alstublieft weg! Voor zorgbestuurders met een hart,maar bovenal voor al die hardwerkende verpleegkundigen,doktoren en huishoudelijk medewerkers in de thuiszorg en de verpleeghuizen moet de zorg een warm bad zijn!
"De beloning staat simpelweg niet meer in verhouding tot de functie", aldus Schmitt. Voor wat betreft de kleinere zorgorganisaties kan ik deze uitspraak begrijpen, echter ik verwacht dat Klaus juist daarover niet spreekt. Voor de grotere organisaties deel ik zijn analyse zeker niet en als een bestuurder zich "na jaren hard werken" gekrenkt voelt en zich als graaier ziet weggezet, dan ben ik van mening dat die bestuurder een laag ontwikkeld vermogen tot reflectie heeft. Tenslotte; ook ik ben van mening dat de WNT 2 in de huidige vorm een gedrocht is.Tegelijkertijd was er maatschappelijk terecht verwondering c.q. ophef over de niet zelden doorgeschoten beloningen voor bestuurders die juist vanwege het maatschappelijk belang en de uitdagingen waar de zorg voort staat in deze functies zouden moeten willen werken.