Kleine zorgverzekeraars waarschuwen voor zeer hoge kosten waarvoor weinig compensatie bestaat. Bovendien zijn de patiënten die langdurig psychiatrische zorg nodig hebben, scheef verdeeld over de zorgverzekeraars. Daardoor dreigt risicoselectie te ontstaan.
Een goed compensatiemodel vooraf, is na
<em>’Kleine zorgverzekeraars lopen het meeste</em> risico’ Zou ook hier de economenreflex van fusie/schaalvergroting toeslaan? Dan is iedereen groot en het risico ‘verdwenen’. Of dit ook leidt tot goede/betere zorg behoort natuurlijk niet tot de vraagstelling.
Het verzekeraars apparaat neemt ongever 10% van de totale kosten van de zorg voor haar rekening.
Een verzekeraar heeft als functie, in het maatschappelijk verkeer, risicospreiding.
Een sluitend risicovereveningssysteem = geen risico
Geen risico = geen risicospreiding noodzakelijk
Geen risicospreiding noodzakelijk = overbodige verekeraars
Minister Schipper grijp u kans, schaf de verzekeraars af en bespaar 10% op de kosten.