Psychiater Damiaan Denys, voorzitter van de Nederlandse Vereniging voor Psychiatrie, vindt dat er meer begrip moet komen voor de professionele autonomie van de psychiaters.
Denys heeft de onderhandelingen gevoerd over
U heeft een account nodig om artikelen in uw profiel op te slaan
Login of Maak een account aanDenys heeft de onderhandelingen gevoerd over
BSL Media & Learning
Walmolen 1, 3994 DL Houten
Postbus 246, 3990 GA Houten
Denys strijdt (terecht) voor de eer van zijn vakgenoten, door te zeggen, dat alleen een volledige medische studie voorafgaand aan deze specialisatie het oorzaak gevolg verhaal zuiver in beeld kan houden. Of “had kunnen houden”? Er loopt dan ook van alles uit de hand op het gebied van geestelijk welbevinden van een niet meer te overzien aantal mensen in de geïndustrialiseerde wereld, doordat we juist geen van allen het oorzaak gevolg verhaal van verlies mentale weerbaarheid nog kennen. De preventie is foetsie, een belangrijk hygiëneveld is leeggeraakt. Als kinderen niet begeleid worden in hun lichamelijke opvoeding naar een gezonde anatomie ( houding, uitlijning skelet) en functionaliteit( gelijkmatige kracht, flexibiliteit en gezonde beweeg- en looppatronen)dan ontwikkelen ze geen zelfvertrouwen in hun lichaam en blijft door onderontwikkeling van het van bewegen afhankelijke neurohormonale apparaat hun veerkracht en weerbaarheid tegen “stressoren” ook onder maat. De neurotransmitterhuishouding is bij de nu opgroeiende generaties insufficiënter dan ooit, zodat het aantal te dragen “rugzakjes” hun belastbaarheid ver overschrijdt. Als de medische basisstudie zo goed gebleven was, als dat hij 60 jaar geleden nog was in Nederland ( in België bleef de structuur van deze studie veel langer, misschien nog steeds goed) dan hadden de dokters het nu oplopende wantrouwen ( door wie dan ook geuit) niet verdiend. Het oorzaak-gevolg verhaal tussen zitten-minder bewegen tijdens de groei en een onbedwingbaar aantal Zivilizationskrankheiten ( van rugpijn tot depressie) is dus bij te sturen, maar alleen echt goed bij de jongste generatie, als dit goed en breed wordt opgepakt. De (para-)medische opleidingen kunnen deze kennis uit de klassieke Functionele Anatomie , biomechanische samenhang vorm en functie( da Vinci) , ooit door Orthopedische kennis en (heil-)gymnastiek effectief in de Volksgezondheid gebracht weer gaan terughalen. De volledige verschotting tussen “specialisaties”, die de “Zorg”duurder en juist insufficienter maakt moet via de medische basisvakken weer worden afgebroken. Houding als begrip uit twee domeinen ( posture and attitude) hoort weer gezond te worden aangeleerd.