och de ZV heeft MILJARDEN in reserve.

De wijkverpleging is onderdeel geworden van het verdienmodel van de verzekeraars; de komende jaren nog voor risico van de Overheid. De verzekeraars profiteren daar wel van; x procent van de omzet is immers voor hun kosten aan beheer, reklame, winst, reserve toevoeging.
De Overheid heeft een raming gemaakt en slechts een deel komt voor rekening van de verzekeraars. Zij claimen nu al dat zij tekort zullen komen. 250miljoen. Bruto. Netto is dat voor hen een 50 miljoen.
In de Zvw maken zij met VWS samen de ramingen op. En voila; er is altijd een meevaller! Dat is de winst voor de verzekeraars. Nu is het omgekeerde nog het geval. De winst komt nu door het alvast claimen van meer omzet. Dat biedt ruimte voor later als verzekeraars wel risico gaan lopen op de omzet wijkverpleging.
Verzekeraars zijn gewoon schadeverzekeraars en werken voor eigen rekening en risico. Het zijn commerciële ondernemingen en al of geen winstoogmerk maakt totaal geen verschil in effect van de economische prikkel op de bedrijfsvoering.

Art 13 Zvw hoeft helemaal niet te worden afgeschaft om de verzekeraars meer inkoopmacht te geven. Zij hoeven helemaal niet zonder meer 80% van het marktconforme tarief te vergoeden van een niet-gecontracteerde zorgaanbieder. Mits zij maar hun inkoopvoorwaarden objectief maken en voor alle verzekerden transparant en met nadruk op de kwaliteit van de ingekochte zorg. Welke eisen stellen zij aan gecontracteerde zorgaanbieders? Welke prijzen? Wat is dan de marktconforme prijs?
Levert de niet gecontracteerde zorgaanbieder zorg van mindere kwaliteit dan de gecontracteerde zorgaanbieders dan hoeft de verzekeraar die zorg niet te vergoeden!
Selectieve contractering is nu al zeer goed mogelijk. En bedenk dat Hans Hoogervorst de Zvw er in de Eerste Kamer eerst doorkreeg na het afgeven van garanties inzake behoud van vrije artsenkeuze.
Nu deze garanties intrekken zou de betrouwbaarheid van de Overheid in twijfel trekken en die van VVD/PvdA helemaal. Willen wij dat?

‘Daar staat in dat de marktmacht tussen zorgaanbieders en zorgverzekeraars in disbalans lijkt ten faveure van zorgaanbieders.’
Dat staat er inderdaad, bezien over de hele periode 2000 – 2013.
Er staat echter ook dat er vanaf 2010 een omslag is, leidend tot een daling van de ‘onverklaarbare groei’ (onverklaarbaar via demografische redenen) die zelfs doorslaat in ‘onverklaarbare krimp’ (= macht lijkt door te slaan richting de inkoop kant). Selectief feiten aanhalen is ook een vak.