De zorgverzekeraars willen dat de Wet langdurige zorg (WLZ), de overheveling van de langdurige ggz en de extramurale behandeling van volwassenen en kinderen met een zintuigelijke beperking (ZG) worden uitgesteld tot 1 januari 2016. Dat schrijft voorzitter André Rouvoet van Zorgverzekeraars Nederland vandaag in een brief aan de Vaste Commissie van VWS in de Tweede Kamer.
De verzekeraars vinden het vooral onverantwoord
Geachte lezer,
Zorgvuldigheid vraagt tijd.Het is van groot belang dat we het zogenaamde ‘Kind niet met het Badwater weg laten stromen’.
Zoals de minister eens gezegd heeft: ‘We moeten de zorg slimmer organiseren’.
Versterk daarom op de eerste plaats de eerstelijnszorg met o.a. avond- en weekenddiensten en op de tweede plaats versterk de samenwerking tussen de wijkverpleging en de huisartsen.Waarbij het o.a. mogelijk is om de spreekuren te bezoeken in de avonduren en tijdens de weekends.
Voor nadere uitleg zie http://www.stgeerstelijnsklinieken.nl
Vriendelijke groet
# het kan beter…. Gelijk. De ellende begon al met privatisering van de ziektewet…. HET middel tegen alle kwaal. Zie hier het resultaat. Niets geleerd, de zorg blijft een proeftuin en we hebben er geen euro mee gewonnen. Sterker de staatsschuld bedraagt 450 miljard en ZE kunnen ONZE zorg nog steeds niet betalen.
# het kan beter…. Gelijk. De ellende begon al met privatisering van de ziektewet…. HET middel tegen alle kwaal. Zie hier het resultaat. Niets geleerd, de zorg blijft een proeftuin en we hebben er geen euro mee gewonnen. Sterker de staatsschuld bedraagt 450 miljard en ZE kunnen ONZE zorg nog steeds niet betalen.
Het pleidooi van Andre Rouvoet heeft een goede insteek. het inderdaad onverantwoordelijk om de overgang door te zetten over wat er gaande is in NL ”de overgang van AWBZ naar ZV of gemeenten” Vorige week grote bijeenkomst in Drechtsteden. De kopgroep gaf netjes uitleg over de big bang 1-1-2015, maar kon geen informatie geven over Hoe nu verder. Woorden als moeilijk, Lastig, we weten niet hoe. Dit is schokkend! De beleidsmakers zitten met handen in het haar. 100 jaar professionele zorg wordt te grabbel gegooid als voer voor ambtenaren. REGERING KEER TERUG VAN HET FOUTE PAD. bezuinigingen kan ook anders en vooral beter!
De omstandigheden waaronder nu de zorg voor mensen met langdurige geestelijke gezondheidsproblemen wordt geboden, vanuit de gespecialiseerde GGZ, wordt in de plannen voor de toekomst opnieuw als als basis en uitgangspunt genomen. Hiermee laten we een enorme kans om de zorg voor mensen met een langdurige psychiatrische beperkingen meer aan te sluiten op leven, welzijn en werk liggen. Ik deel de opvatting van de VNG die pleit voor een integrale aanpak in sociale wijkteams. Om een dergelijke aanpak werkelijk kans van slagen te geven is het noodzakelijk om naast de wijkverpleegkundige, de wijkverpleegkundige GGZ (SPV) een plek te geven in de sociale wijkteams. Een wijkverpleegkundige GGZ heeft z’n basis in de wijk, maakt onderdeel uit van de leefwereld. De gespecialiseerde GGZ (systeemwereld) komt in deze aanpak alleen in actie als daar echt een reden voor is. Voor een verdere onderbouwing zie het meinummer van Sociale Psychiatrie of http://www.werkenindewijk.nu
Het zal de frequente bezoeker van deze website niet verbazen, maar ik sluit me graag aan in de rij pleiters voor uitstel. Met als eerste argument, als het gaat om de ouderenzorg, dat het aantal ouderen in verzorgingshuizen in de afgelopen sterk is afgenomen in absolute zin, en zelfs zeer sterk in relatieve zin.
Tel daarbij op dat extramuralisatie — de hoofdmoot van de WLZ — pas doorgevoerd zou mogen worden op het moment dat de (semi-)extramurale zorg goed geregeld is. Dat is ze nog lang niet, vooral niet voor ouderen met Zzp 3 en zwaarder. Waarbij de ouderen met Zzp 3 al ‘vooral ook intensieve verzorging’ en ‘wakende wacht, voortdurend in de nabijbeid’ nodig hebben, en hun conditie regelmatig snel verslechtert.
Zie voor het hele verhaal http://www.gezondezorg.org/ouderenzorg.
Het is al jaren onduidelijk. En het zal altijd onduidelijk blijven! Uitstel veranderd daar niets aan.
De vraag is uiteindelijk of uitstel als tijdelijke verlichting van de transitiedruk het gewenste effect zal hebben. De ervaring leert helaas dat uitstel geen ondernemerschap en pro-activiteit heeft opgeleverd.
Het zou wellicht een idee kunnen zijn dat elke organisatie een taakstellende opdracht ontvangt om de hele herordening aan te pakken, en met een zo constructief mogelijk plan komt waaruit maatschappelijke meerwaarde en toekomst continuïteit blijkt (ook met betrekking tot financieel juridische situatie).
En dat daarbij duidelijk is welke onderdelen uiteindelijk buiten de invloedssfeer en legitimatie zouden vallen en welken op een iets andere wijze zouden kunnen worden voortgezet.
Dan zal blijken welke zorgondernemers in staat zijn tot plan b. Van tevoren zou helder moeten zijn wie de plannen ontvangt en beoordeeld en wat er initieel mogelijk zou moeten zijn (veronderstellingen vanuit beleidsmatig oogpunt mbt burger en sociaal stelsel). Vanuit een onafhankelijk werkveldinitiatief deden Novire en Stichting Beheer Improvement Model een poging op dit idee op gang te brengen. Bijvoorbeeld met betrekking tot het transitiedraaiboek Wonen en Zorg scheiden dat ter illustratie tot stand kwam hoe om te gaan met complexe vraagstukken vanuit het Improvement Model bezien (nieuw kader en transitiehulpmiddel, in 2013 geaccepteerd door de raad voor accreditatie vanuit een college van deskundigen).