Verbijsterend dat elke visie op de GGz ontbreekt bij de voorzitter van Zorgverzekeraars Nederland; wellicht wilt u hier als Zorgvisie toch nog eens op doorvragen. We hebben het hier over een groot probleem:
https://doktersvandewereld.org/verzekeraars-houden-300-miljoen-euro-op-zak-ondanks-crisis-in-de-ggz/
reeds jaren bekend en al door de Algemene Rekenkamer geadresseerd in 2020:
https://www.rekenkamer.nl/publicaties/rapporten/2020/06/25/geen-plek-voor-grote-problemen
waar bij de maatschappelijke ontwrichting steeds groter is omdat het iedereen wel treft. We hebben het hier over 1.2 mln. verzekerden met hun naasten dus over miljoenen verzekerden.
Het zelfde dat in de Jeugdzorg plaats heeft gevonden; nl. juist geen aandacht voor complexe gevallen omdat dat financieel niet rendabel is, vindt nu in de GGz plaats.
Met alle demotivatie als gevolg van psychiaters (zie: RedDeGGz) en verpleegkundigen die vastlopen op de beruchte zorgplafonds die nu juist remmend werken op de zorg die nodig is en waar door de Zorgverzekeraars de afgelopen jaren 300 mln. per jaar – tegen hun zorgplicht in – niet aangewend hebben voor de GGz.
Dit kan zo niet doorgaan en de Zorgverzekeraars hebben wel degelijk de plicht om ook de al lang bekende innovatie in te zetten die het sociaal domein verbindt met patienten en naasten maar ook de GGz innoveert, olv. prof. Jim van Os: http://www.denieuweggz.nl/gem
Dirk Jan van den Berg is goed op de hoogte van bovenstaande en het zou ook goed zijn als Zorgvisie hier aandacht aan besteedt. Temeer daar patienten- en naastenvereniging MIND het Zorgakkoord niet getekend heeft, net als de huisartsen. Dit mag toch als belangrijk signaal beschouwd worden dat 1.2 miljoen verzekerde psychiatrisch patienten niet het idee hebben dat het beleid van Zorgverzekeraars Nederland hen recht doet. Dat zij merendeels hun eigen belangen niet goed kunnen behartigen zou Zorgvisie nog meer moeten aanzetten tot aandacht voor deze groep verzekerden en doorvragen bij voorzitter Dirk Jan van den Berg naar zijn visie hieromtrent.

De uitspraak ‘De bedoeling van contractering is dat de zorgaanbieders hun werk goed kunnen doen, dat zorgverzekeraars hen kritisch bevragen over de noodzaak van het bedrag of het aantal behandelingen’ doet mij een beetje huiveren als ik zie hoe medisch adviseurs in de revalidatiegeneeskunde onbeschaamd op de stoel van revalidatieartsen zijn gaan zitten de laatste jaren (Zilveren Kruis met name nog steeds).

Ondanks meerdere veroordelingen van dat gedrag door rechtbanken, gerechtshoven en zelfs de Hoge Raad is dit gedrag nog steeds niet gestopt.

Vraag is waarom de zorgverzekeraar zowel de centjes, de kwaliteit, de toegang tot de zorg als de sancties allemaal beheren. Dat kan toch nooit goed zijn: dat leidt onherroepelijk tot enkel financieel denken en geen kansen voor nieuwkomers, welke dan via ‘de vrije artsenkeuze’ buiten spel worden gezet (want: budget is op en er is voldoende ingekocht, alle wachtlijsten ten spijt).