De zakelijke discussie wordt gevoed door inhoudelijke argumenten van Anton Maes
( zorgenstelsel.nl) .

Bijvoorbeeld:
Zakelijke discussie I
Als het gaat om de opleiding en specialisatie van verpleegkundigen dan verwacht de minister van werkgevers dat zij zich maximaal inzetten om voldoende gespecialiseerde verpleegkundigen op te leiden en hierbij het advies van het Capaciteitsorgaan 2018 opvolgen om grotere tekorten te voorkomen. Weliswaar wordt al jaren kostendekkende financiering beschikbaar gesteld aan ziekenhuizen om gespecialiseerde verpleegkundigen op te leiden, maar er zijn toch wel problemen. Allereerst is het laatste advies van het Capaciteitsorgaan gegeven vóór corona. Ten tweede is er geen resultaatverplichting voor een ziekenhuis wat betreft de op te leiden fte. Ten derde is onduidelijk wie de risicodrager is indien de coronapandemie ten einde is en mogelijk het aantal IC-bedden en een deel van de daarvoor opgeleide gespecialiseerde IC-verpleegkundigen niet meer nodig zouden zijn. Dit geeft enerzijds een onduidelijk loopbaanperspectief voor de verpleegkundigen en ondersteuners en anderzijds een zakelijk risico voor het ziekenhuis. De hamvraag is hier of zorgverzekeraars de kosten van de beschikbaarheid van het aantal afgesproken IC-bedden, of 1350 of 1600, duurzaam gaan vergoeden? Zeg het maar, ja of nee?

Vervolgens heeft de vakbond ook een stem die gehoord moet worden:

‘ Hoe kunnen ziekenhuizen de tekorten aanvullen als er te weinig aanwas is?
Daar hebben de vakbonden wel een antwoord op. Zorg dat de basis op orde is, zegt bijvoorbeeld Michel van Erp, van vakbond NU’91. Daarmee bedoelt hij dat het salaris omhoog moet en verpleegkundigen meer waardering moeten krijgen. Applaus is mooi, maar het gaat de verpleegkundigen er om dat beleidsmakers hen betrekken bij plannen en ideeën. Zij moeten het werk namelijk uitvoeren. Als verpleegkundigen tegen problemen aanlopen die zij zelf hadden voorzien, zorgt dat voor frustratie en een grotere kans op voortijdig verlaten van de zorg. Met een hoger salaris en meer zeggenschap stopt de hoge uitstroom in de zorg en zullen verpleegkundigen het enthousiasme voor hun vak overbrengen op nieuwe lichtingen, denkt Van Erp. Er gaat dus ook een wervend effect van uit. ‘

Ten slotte Anton Maes in zijn blog:

‘ Mij heeft deze discussie, met onder andere de bizarre publieke vertoning als ‘volksvertegenwoordiging’ van de coalitiepartijen, geleerd dat de zo vaak verkondigde theorie van het slechts willen belonen van werk wanneer er sprake is van ‘toegevoegde waarde’ niets anders is dan een uitsluitend politieke keuze van neoliberale hypocrisie. Hypocrisie selectief toegepast bij het principe van de geloofsleer van de triple aim. Werken aan verbeteren van hier duidelijk en onomstotelijk bewezen kwaliteit van niet alleen de zorg, maar ook werkend aan de gezondheid van de bevolking (o.a. het vermijden van contact zorgverleners met de eigen familie) wordt alleen toegejuicht, met haring, als het geen extra geld kost. Beter is daarom de discussie te kantelen naar het vaststellen voor de maatschappij van meer of minder noodzaak van uitsluitend de zorgbanen horend bij het primaire proces. De rest kan vervallen.’

De rest kan vervallen. Inderdaad.

Ik ben benieuwd naar de mening van de heer Canoy, en deze keer inhoudelijk graag.

Graag herinner ik hem aan de volgende uitspraak:
‘ Maar moeten ze daarom ook in de komende jaren tot aan hun pensioen extra geld krijgen vanwege covid? Die logica ontgaat mij. Dat is zonde van het geld. Dat kun je beter besteden aan het verlagen van de werkdruk, het verminderen van de administratie en het terugdringen van het personeelstekort.’

Waarom wordt het principe van koppeling van ’toegevoegde waarde’ aan beloning nu ineens losgelaten? Terug naar de discussie wie gemist kan worden en wie niet.

Laten we eerst gaan bezuinigen op de salarissen van gezondheidszorg economen. Ik denk dat mijnheer Canoy vermoedelijk wel van zijn salaris 1 gezin van kan onderhouden. Dat deze man elke keer weer een podium krijgt hier op zorgvisie. Ik zeg mijn abonnement maar gauw op.

Opmerkelijk dat deze econoom vrijwel het hele zorgveld tegenspreekt, en en passant kritische opmerkingen als ’tja, politieke keuze’ wegmoffelt.
Meer waardering voor zorgpersoneel is ook een politieke keuze!
Pijnlijk om economen te zien orakelen over belangrijke kwesties als de zorg.
De core business van economen? Elk onrecht gewoon wegmoffelen onder staafdiagrammen en grafiekjes.
Econo-camouflage heet dat.
En ze komen er mee weg.
( Een laatste opmerking, en wellicht tekenend voor de manier waarop deze econoom tegen zorgmedewerkers aankijkt: een gewaardeerde collega huisarts wegzetten als ‘ haathuisarts’ , en gisteren nog als ‘ het psychiatrisch geval uit Heerhugowaard’ , toont een schrijnend gebrek aan fatsoen, niveau , en aan moreel kompas. )