Het zorgstelsel functioneert niet meer. De zorgvraag blijft stijgen, het personeelstekort neemt toe en de wachttijden overschrijden massaal de Treeknormen. Gezondheidseconoom Jochen Mierau schetst de contouren van een nieuw zorgstelsel, waarin gezondheidsdoelen wettelijk zijn verankerd. “De uitkomst van gezondheidsbeleid moet gezondheid zijn en niet de productie van zorg.”
Het zorgstelsel van gereguleerde concurrentie bestaat
In aanvulling op mijn vorige reactie:
4. Vervang het huidige eigen risico voor redelijke eigen bijdragen voor alléén zelfverwezen/zelfvoorgeschreven zorg. Zoals daar zijn: bezoek aan de spoedeisende hulp (SeH), de huisartsenpost en de huisarts, zonder terugkom- of (terug)verwijsbrief van een arts. Door daar bijv. respectievelijk € 30 tot € 60, € 15 tot € 30 en € 5 tot € 10 voor te vragen wordt overmatig zorgvraaggedrag geremd, terwijl (terugkom)bezoek dat nodig wordt geacht door een arts geheel vergoed blijft.
De afrekening kan gedaan worden door de zorgverzekeraars.
Inhoudelijke discussie is zinloos. Follow the money.
Te veel AAN de zorg verdieners, die geen belang hebben bij verandering.
Te veel politici die graag een leuk baantje AAN de zorg willen zien na hun ” functioneren” in de politiek.
Te veel belangen, te veel geld mee gemoeid, om dit niet-functionerende, vastgelopen stelsel los te trekken.
Dhr. Mierau heeft gelijk met zijn stelling dat voor gereguleerde concurrentie er voldoende capaciteit moet zijn. En een verhoging van de alcoholaccijnzen is inderdaad nodig. Maar ik denk dat de oplossing in zijn algemeenheid anders moet luiden:
1. Een continue mediacampage die het belang van een gezond voedings- en beweegpatroon om gezond oud te worden duidelijk maakt. Te financieren door zorgverzekeraars en Rijksoverheid. Dat zal ook effectief zijn tegen de gezondheidsverschillen. Het zal lang duren voordat de effecten ervan merkbaar worden, maar als men er 10 jaar geleden mee begonnen was, waren ze nu al wel duidelijk merkbaar geweest.
2. Stimuleren van ‘best practices’. Daarvoor is nodig dat een behoorlijk kwaliteitsassessment geïmplementeerd wordt. Zo’n assessment is voorhanden: zie https://gezondezorg.org/assessmentwerkwijze.php. De benodigde meetinstrumenten staan gelinkt op die pagina.
3. Betere vergoedingsregulering. Er zijn nog veel enorm dure behandelingen die niet in verhouding staan tot de effectiviteit ervan en de zeldzaamheid van de aandoening. Zie de pagina Vergoedingsregulering op bovengenoemde site voor verdere info.
Dhr. Mierau pleit voor (een vorm van) populatiebekostiging, maar daar kleven grote bezwaren aan. Zie de pagina Kosteneffectiviteitsmanagement >> Gebrekkige alternatieve Kem-methoden >> Vormen van formele ketenzorg >> Populatiebekostiging. (Men mag maar één directe link opnemen in reacties op Zorgvisie.)
Goed verhaal in zeer moeizame tijd. Het zal niet makkelijk zijn de volledig verloren gegane preventiekennis (en -kracht) in ons volk en in het Onderwijs en Geneeskunde (Gezondheidsleer) terug te krijgen na onze overstap van het vigerend “Rijnlands model” in opvoeding, onderwijs en geneeskunde naar de Amerikaanse leefstijl, hun technologie, hun individualisme en hun vorm van geneeskunde bedrijven, louter vanuit de Ziekteleer en dan nog eens vooral langs goede verdienmodellen.
De vraag naar “broden” zal vanuit de steeds zwakker wordende jeugd niet meer te behappen zijn. Zeker als de geleverde “broden” niet houdbaar blijken of zelfs tot nog meer “honger” leiden. In een directe vraag aan minister Dijkgraaf over die verdwenen kennis in veel opleidingen in Onderwijs, geneeskunde en wetenschap kwam het antwoord, dat hij als minister alleen “stelselverantwoordelijk is” en we dan zelf maar de vele opleidingen moesten benaderen, rauw op het dak. Ben benieuwd wat de Dag van de Preventie gaat brengen. We merken het later wel.
Daar hoef je geen gezondheiseconoom voor te zijn kun je de vrouw/man op de straat ook wel naar vragen .
Gezondheids econoom
Klopt, dit wordt door partijen in de VVT en door ons als branchevereniging al enige tijd verkondigd. Maar wel tegen dovemansoren, wat nu ook zal gebeuren met dit goed gefundeerde verhaal. En waarom: omdat het aan lef ontbreekt bij de bewindspersonen om de “roze olifant in de kamer” te benoemen. Maatregelen die voorgesteld worden gaan allemaal over symptoombestrijding en raken niet aan de wortel van het probleem. En er wordt eerder gedacht aan windowdressing en afleidingsmanoeuvres dan aan oplossingen; tot wanhoop van zorgaanbieders en zorgverleners.Wat dan weer gepaard gaat met oproepen om de discussie niet via de media te doen (zoals nu) maar om die op tafel te leggen bij….. ja waar eigenlijk. Alle overleggen structuren zijn geprogrammeerd op het voorkomen van het “S-woord” (Stelselwijziging) terwijl veel aspecten van het oude stelsel met wat aanpassingen nog als (oude) fundering in de grond te vinden zijn.
Een aspect van kritiek; de ROAZ regio is – zoals de naam al aangeeft – ingericht op de acute zorg; het overgrote deel van de zorg is echter care i.p.v. cure; soms even via een cure-lijntje, maar daarna weer care. de ROAZ staat daar mijlenver vanaf.